Türkiye gibi ülkelerde; Basın & Medya sektöründe; küresel – emperyalist güçler ve içerideki işbirlikçileri maharetiyle, kalemini ve ruhunu ÜÇ KURUŞA satan kullanışlı, ENTELLEKTÜEL FAHİŞELER her dönem karşımıza çıkmaktadır.
Peki, Basın Medya sektöründeki, KALEMİNİ ve RUHUNU, ÜÇ KURUŞA SATAN ENTELLEKTÜEL FAHİŞELERİ nasıl ve ne şekilde ifade edebiliriz?
- Basın Medya sektöründeki Entellektüel Fahişeleri, tanımadan kamuoyuna sunulan haber ya da köşe yazılarını çözümleyemeyiz.
- Basın Medya sektöründeki Entellektüel Fahişelerin kamuoyuna sunmuş olduğu haber ya da köşe yazısına kanmak suretiyle vebale girebiliriz.
- Basın Medya sektöründeki Entellektüel Fahişeleri tanımadan kamuoyuna sunulan haber ya da köşe yazılarının arka planını göremeyiz ve idrak edemeyiz.
- Basın Medya sektöründeki Entellektüel Fahişeler, Üç kuruşluk dünya menfaati uğruna yapamayacakları ihanet ve rezalet yoktur.
- Basın Medya sektöründeki Entellektüel Fahişelerden hem İNSANİ, hem VİCDANİ, hem AHLAKİ ve hem de ETİK DEĞERLER adına bir şey beklenilemez.
- Basın Medya sektöründeki Entellektüel Fahişeler, gündelik ucuz çıkarlar uğruna her şeyi ama her şeyi, satabilir.
Karl Marks’ın arkadaşı, gazeteci John Swinton, 1880’li yıllarda, New York Times gazetesinde köşe yazarlığı yapmaktadır.
Gazete, bir Yahudi tarafından satın alındıktan sonra, düzenlenen bir toplantıda, davetli gazeteciler basının onuruna kadeh kaldırmak üzere kürsüye çağırırlar.
Gazeteci John Swinton elindeki kadehiyle kürsüye çıkar. Çıt yoktur salonda!
Ve tarihi cümleler dökülür, bir bir, Gazeteci John Swinton’un ağzından: Gazeteci John Swinton: Dünya tarihinin şu anına dek, Amerika’da “Özgür bağımsız basın” diye bir şey olmamıştır. Bunu siz de biliyorsunuz biz de, diye başlar sözlerine.
Hiçbiriniz düşündüklerinizi olduğu gibi yazmaya cesaret edemezsiniz. Bunu yapmaya kalktığınızda yazdıklarınızın basılmayacağını bilirsiniz. Çalıştığım gazetede bana düşüncelerimi özgürce yazmam için değil, tersine yazmamam için haftalık bir ücret ödüyorlar. İçinizde benzer biçimde benzer ücret alan başkaları da vardır. Düşüncelerini açıkça yazacak kadar salak olan herhangi biri, sokakta başka bir iş arıyor olacaktır. Gazetemin herhangi bir sayısında düşüncelerimi apaçık yazmaya izin verseydim, 24 saat dolmadan işimden atılırdım.
Gazetecilerin işi; gerçeği yok etmek, düpedüz yalan söylemek, saptırmak, kötülemek, servet sahiplerine dalkavukluk etmek, kendi gündelik ekmeği uğruna yurdunu ve soyunu satmaktır. Bunu siz de biliyorsunuz, ben de! Öyleyse şimdi burada ” bağımsız özgür basının şerefine ” kadeh kaldırmak saçmalığı da nereden çıktı? Bizler, sahnenin arkasındaki zengin adamların oyuncakları ve kullarıyız. Bizler ipleri çekilince zıplayan oyuncak kuklalarız.
- Onlar ipleri çekiyorlar ve biz dans ediyoruz. Yeteneklerimiz, olanaklarımız ve yaşamlarımız, hepsi başkalarının malı. Bizler ”’entellektüel fahişeleriz”’ diyor!
Gazeteci John Swinton toplantıyı şaşkın bakışlar arasında terk eder, gazeteden istifa eder ve kimseden para almaksızın ‘John Swinton’s paper’ diye tek yapraklı bir gazete çıkartmaya başlar.
Basın ve Medya sektöründe çalışan herkesi aynı kefeye koymak doğru bir ifade olmaz.
- Basın ve Medya sektöründeki gazeteci ve yazarların işi; gerçeği yok etmek, yalan söylemek, saptırmak, kötülemek, servet sahiplerine dalkavukluk etmek ve kendi gündelik ekmeği uğruna vatanı ve milletini satmak değildir.
- Basın ve Medya sektöründe; vatan – millet ve kadim değerler adına, haber ve yazı peşinde koşan gazeteci ve yazarları her daim takdir ve tebrik ederiz.
Gazeteci John Swinton’ın mezkur ifadesini, Basın ve Medya sektöründe, sadece Amerika’dakiler için değil, dünyanın her bir bölgesinde bu sektörde çalışan OMURGASIZ, özellikle kalemini ve ruhunu satan tiplere hitaben söylenmiş ve kaleme alınmış olduğunu da, bir kenara edelim.
